Zjazd zgromadził kilkuset specjalistów z zakresu audiologii, otologii, otola­ryngologii, inżynierii biomedycznej, jednakże nie był skierowany jedynie do lekarzy. Wzięli w nim udział także inni specjaliści zaangażowani w diagnostykę i pracujący z pacjentami podczas rehabilitacji słuchu po wszczepieniu implantu. Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu reprezentowany był w San Francisco przez prof. nadzw. dr. hab. n. med. Piotra H. Skarżyńskiego oraz lek. Bartłomieja Króla, którzy przedstawili prace dokumentujące duże osiągnięcia Instytutu w zakresie urządzeń wszcze­pialnych („Long term patients’ evalu­ation after surgical implantation of active middle ear prostheses”, „Middle ear implants – our experience with ac­tive middle ear implants” oraz „Hearing preservation classification”).

Chociaż najwięcej uwagi poświęcono tematyce implantów ślimakowych, jednak zainteresowanie budziły także doniesienia na temat wszczepień implantów ucha środkowego oraz na przewodnictwo kostne. Mimo długiego okresu stosowania tych urządzeń u dzieci, zabiegi te nadal budzą duże emocje, głównie z uwagi na potencjalnie liczne wady wrodzone, któ­re mogą być obecne u pacjenta skierowa­nego do implantacji, oraz odstępstwa od ogólnie przyjętych standardów. Kluczowe były tu duże grupy pacjentów i długie okresy obserwacji, bez których trudno wyciągać rzeczowe wnioski. Zapoznając się z doświadczeniami innych prezentujących, najczęściej mieliśmy do czynienia ze studium przypadku czy opisami kilku wszczepów.

Z kolei klasyfikacja leczenia częścio­wej głuchoty prof. Skarżyńskiego nadal jest chętnie cytowana i stosowana przez chirurgów na całym świecie, niezależnie od rodzaju i marki wszczepianego urządzenia. Nadal uważa się, że w ten sposób wyznaczono nowy kierunek w otochirurgii, szczególnie korzystny dla pacjentów. Prawidłowe przeprowadzenie zabiegu wszczepienia implantu ślimakowego wg wskazanych przez prof. Skarżyńskiego 6 kroków ma tutaj wielkie znaczenie. To właśnie tematyka zachowania resz­tek słuchowych w czasie tego zabiegu i korzyści z tego płynące były jednym z najczęściej podejmowanych tematów podczas konferencji.

Program zjazdu przewidywał wystąpienia wybitnych światowych ekspertów. Profesor Della Santina z Kliniki Otolaryngologii z Baltimore zaprezen­tował pierwsze – obiecujące – rezultaty z wszczepienia MVI – wielokanałowego implantu przedsionkowego. Dużo uwagi poświęcono nowym rodzajom implantów, kierunkom rozwoju, miniaturyzacji czy zwiększania wydajności urządzeń oraz możliwości ich łączenia z różnymi urządzeniami elektronicznymi używanymi w codziennym życiu. Nadal nie ustalono jednoznacznych wytycznych w przypadkach spornych, takich jak neutropatia słuchowa czy atrofia ner­wów słuchowych. W sesji dotyczącej rehabilitacji dużo uwagi poświęcono roli muzykoterapii w uzyskiwaniu lepszych wyników słuchowych.

Profesor Michael Merzenich z Uniwersytetu w San Francisco wygłosił wykład na temat plastyczności mózgu i jej znaczenia w rehabilitacji słuchu. Profesor Anne Fernald ze Stanford University opisała krytyczne okresy rozwoju mowy, metody pomiaru tego rozwoju oraz przekazała cenne wskazówki w zakresie rehabilitacji. Profesor Fernald, przedstawiając zależność rozwoju mowy od momentu wszczepienia dziecku implantu ślimakowego oraz wskazując na krytyczne, według jej badań, okresy czasowe dla pełnego powodzenia późniejszej rehabilitacji, podkreślała, iż dzieci z wadami słuchu wymagające tego rodzaju protezowania powinny być implantowane jak najwcześniej.

Konferencja w San Francisco była do­skonałą okazją do wymiany doświadczeń z najwybitniejszymi uczonymi z całego świata. Trudno nie zauważyć różnic w uwarunkowaniach świata nauki za oce­anem oraz w Europie czy Polsce, finan­sowaniu i ograniczeniach prawnych.