Kongres w Tiranie odbywał się pod patronatem Albańskiego Towarzystwa Otolaryngologów Chirurgów Głowy i Szyi. Instytut Fizjologii i Patologii Słuchu reprezentowali w Tiranie dr hab. Piotr H. Skarżyński i lek. Bartłomiej Król, którzy przedstawili prace podsumowujące wieloletnie programy prowadzone przez specjalistów z Instytutu. Podczas sesji otochirurgicznej zaprezentowano podsumowanie doświadczeń oraz dokonań związanych z leczeniem częściowej głuchoty. Przedstawiono kolejne etapy badań oraz ich wyniki, pokazujące, że przy wykorzystaniu opracowanej przez prof. Henryka Skarżyńskiego techniki 6 kroków możliwe jest leczenie z zachowaniem zarówno resztek słuchowych, jak i struktury ucha wewnętrznego.
Ogłoszona w 2010 roku klasyfikacja profesora Henryka Skarżyńskiego przedstawia podział częściowej głuchoty w zależności od charakteru resztek słuchowych na siatce audiometrycznej, pozwalający na wybór odpowiedniej formy protezowania.
W związku z badaniami prowadzonymi nad implantacją pacjentów z prawidłowym słuchem do 1500 Hz, klasyfikacja ta ulega modyfikacji. Słuchacze docenili duże grupy badanych, dynamikę prezentowanych badań oraz fakt, że zarówno technika, jak i założenia PDT powstały właśnie w Polsce.
Podczas sesji epidemiologicznej prezentacja badań przesiewowych słuchu u dzieci w wieku szkolnym wyraźnie wyróżniała się na tle innych. Wieloletnie doświadczenia, zbierane początkowo w ramach programu realizowanego w Warszawie, a następnie we wsiach i małych miejscowościach w Polsce, zostały uznane za imponujący dorobek. W ostatnich latach programy badań słuchu są prowadzone także w innych krajach europejskich, a także w Azji i Afryce, co pozwala na porównanie wyników uzyskanych na różnych kontynentach. W Afryce zaburzenia słuchu występują u około 30 proc. dzieci w wieku szkolnym, w Azji – 20 proc. Wskaźniki na kontynencie europejskim są najniższe.
Wszystkie te dane wskazują jednak na konieczność prowadzenia przesiewowych badań słuchu u dzieci w wieku szkolnym. Nie bez znaczenia jest także edukacja rodziców. Podczas analizowania wyników okazało się, że ich świadomość i wiedza na temat problemów ze słuchem u dzieci była bardzo mała. Dlatego m.in. (choć opracowany dotychczas i zaprezentowany podczas konferencji materiał badawczy stanowi powód do dumy) badania przesiewowe słuchu, zwłaszcza w krajach mniej rozwiniętych, stanowią wyzwanie na kolejne lata.
Doniesienia naukowców z Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu były oparte na największych grupach badanych. Uczestnicy z krajów bałkańskich przedstawiali wyniki badań prowadzonych na niewielkich grupach pacjentów, zaskakując jednak różnorodnością tematów badawczych i podejmowaniem nawet dość niekonwencjonalnych zagadnień. Narin Sulcebe postulowała związek niedosłuchu odbiorczego z deficytami witaminy D w surowicy krwi. W badaniach na społeczności albańskiej w grupie pacjentów z niedosłuchem większość miała obniżony poziom witaminy D w surowicy. Przedstawiciele Uniwersytetu w Tiranie planowali badania na temat związku schyłkowej niewydolności nerek z niedosłuchem. Onur Celik z zespołem poszukiwał związku między wiekiem pacjentów oraz rozmiarem perforacji błony bębenkowej a stopniem poprawy słuchu po tympanoplastyce (typu I). Wykazano, że poprawa słuchu zależna jest od stopnia redukcji ubytku błony bębenkowej, natomiast wiek pacjentów nie ma wpływu statystycznego na efekt operacji.
Podczas zjazdu prezentowano wiele doniesień z zakresu foniatrii. Klodiana Zaharia przebadała zawodowych śpiewaków z opery w Tiranie. Prawie połowa z nich uskarżała się na zaburzenia głosu, których przyczyną z równą częstością były zmiany organiczne i czynnościowe.
Co ciekawe, śpiewacy pracujący ponad 5 godzin dziennie narażeni są na prawie trzykrotnie wyższe ryzyko wystąpienia zaburzeń głosu.
Tamara Ivanovic z Zagrzebia porównała jakość życia pacjentów po laryngektomii (częściowe lub całkowite wycięcie krtani) w zależności od sposobu wytwarzania mowy po zabiegu. Zdecydowanie najlepsze wyniki osiągali ci pacjenci, którzy używali protezek.
Badacze tureccy dowodzili, że we wczesnym okresie po usunięciu migdałków podniebiennych wskazane jest jedzenie miodu. Podając pacjentom w pierwszych trzech dobach po zabiegu 3 porcje miodu dziennie, uzyskano redukcję zapotrzebowania na leki przeciwbólowe (w porównaniu z grupą kontrolną).