Collegium Oto-Rhino-Laryngologicum Amicitae Sacrum – najbardziej poważane towarzystwo w tej dziedzinie – przyjęło w swoje szeregi nowych członków z Polski. Do naszych reprezentantów w CORLAS: najstarszego stażem czynnego członka – prof. Henryka Skarżyńskiego (od 1994 roku), czynnego członka prof. Marioli Śliwińskiej-Kowalskiej (od 2000 roku), oraz członków honorowych emerytowanych – prof. Elżbiety Hassman-Poznańskiej, prof. Antoniego Pruszewicza oraz prof. Wiesława Sułkowskiego, dołączyli: prof. dr hab. n. med. Piotr H. Skarżyński (Warszawa), dr hab. n. med. Andrzej Sieśkiewicz, prof. nadzw. (Białystok) oraz dr hab. n. med. Tomasz Zatoński, prof. nadzw. (Wrocław).

Głosowanie nad przyjęciem nowych członków CORLAS z Polski odbyło się podczas corocznego zjazdu i konferencji naukowej tej organizacji w Brnie (Szwajcaria) w dniach 25–28 sierpnia 2019 roku. Jednak cała procedura rozpoczęła się przed trzema laty, kiedy to członkowie czynni CORLAS z Polski – prof. Henryk Skarżyński (przewodniczący polskiej grupy Towarzystwa) oraz pozostali członkowie – zwrócili się do kilkunastu młodych polskich naukowców z dziedziny otorynolaryngologii z tytułem naukowym co najmniej doktora habilitowanego i w wieku poniżej 40 lat, aby przedstawili grupie polskiej swój dorobek naukowy. Członkowie polskiej grupy w głosowaniu tajnym na podstawie przedstawionego dorobku wyłonili pięciu kandydatów i zgłosili ich kandydatury w 2017 roku  do specjalnej komisji mandatowej CORLAS. W bieżącym roku, po opiniach niezależnych recenzentów, które każdorazowo powołuje Prezydent z Sekretarzem Generalnym CORLAS, do ostatniej fazy pod głosowanie zostały przedstawione 3 kandydatury z Polski i uzyskały akceptację Zgromadzenia Ogólnego. Obecnie Kolegium zrzesza ponad 400 członków z 50 krajów świata.

Collegium Oto-Rhino-Laryngologicum Amicitiae Sacrum to najbardziej prestiżowe towarzystwo założone przez dwóch wybitnych otorynolaryngologów i naukowców Charlesa Emile’a Benjaminsa oraz Adriaana De Kleyna 8 października 1926 roku w Groningen, w Holandii. Wśród wszystkich wybitnych członków-założycieli byli Charles Emile Benjamins, Georges Portmann (Bordeaux), Robert Barany z Uppsali, laureat nagrody Nobla (1914), i Hendrik Zwaardemaker (Utrecht). Kolegium założono po I wojnie światowej z myślą o odświeżeniu utraconych w czasie wojny kontaktów naukowych oraz o nawiązaniu współpracy, a także wymiany wiedzy i doświadczeń w celu rozwoju badań w Europie. Ówcześnie taka inicjatywa mogła rozwinąć się tylko w ramach niewielkiej grupy naukowców, którzy zagłębiali się w czysto naukowe aspekty medycznych zagadnień. Wzajemny szacunek i wspólne odkrycia stały się postawą międzynarodowego porozumienia i przyjaźni członków towarzystwa. Był to, z obecnego punktu widzenia, niezwykle odważny początek współpracy – przymierze ponad bolesnymi doznaniami i cierpieniami, które przyniosła wojna, a także krok w kierunku integracji Europy.

Kolegium, dzięki wzajemnemu wsparciu swoich członków, przetrwało kryzysy gospodarcze i polityczne i nie straciło przy tym swojego pierwotnego charakteru. Pomimo stale rosnącej liczby międzynarodowych kongresów i sympozjów, nadal istnieje potrzeba swobodnej wymiany pomysłów w kręgach oddanych nauce badaczy. Zebrania naukowe Collegium są tego żywym dowodem. Niezmiennym celem towarzystwa jest pielęgnowanie przyjaźni i wzajemnego zaufania.