Szczególne uprawnienia pacjentów do świadczeń opieki zdrowotnej

NFZ informuje, że zgodnie z art. 47 c ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2018 r., poz.1510 ze zm.) niektórzy pacjenci  mają prawo szczególne  –  prawo do świadczeń zdrowotnych  poza kolejnością. Taka osoba ma  pierwszeństwo przed pacjentami nieuprzywilejowanymi.

1. Głównie świadczenia ambulatoryjnej opieki zdrowotnej i świadczenia szpitalne powinny udzielane być w dniu zgłoszenia.
2. W przypadku, gdy udzielenie świadczenia nie jest możliwe w dniu zgłoszenia, świadczeniodawca wyznacza inny termin poza kolejnością przyjęć wynikającą z prowadzonej przez niego listy oczekujących.
3. Świadczenie z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej nie może być udzielone w terminie późniejszym niż w ciągu 7 dni roboczych od dnia zgłoszenia.

Prawo do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej  mają:

• zasłużeni Honorowi Dawcy Krwi,
• zasłużeni Dawcy Przeszczepu,
• inwalidzi wojenni i wojskowi,
• kombatanci, oraz niektóre osoby represjonowane będące ofiarami represji wojennych
  i okresu powojennego, o których mowa w art.1-4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r.
  o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych
  i okresu powojennego (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 1255),
• działacze opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowane z powodów politycznych,
• żołnierze i pracownicy, w zakresie leczenia urazów i chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa,
• weterani poszkodowani, w zakresie leczenia urazów i chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa,
• kobiety w ciąży, (zaświadczenie od lekarza potwierdzające ciążę i dokument tożsamości)
• świadczeniobiorcy do 18 roku życia, u których stwierdzono ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, posiadający zaświadczenie wydane przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, posiadającego specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii, neonatologii lub pediatrii.
• świadczeniobiorcy posiadający orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności,
• pacjenci posiadających orzeczenie o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji,
• osoby deportowane do pracy przymusowej 

Dodatkowym uprawnieniem dla pewnych grup osób  jest  prawo do świadczeń zdrowotnych bez skierowania na leczenie.

Skierowanie do ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych nie jest wymagane od:
(na podstawie art. 57 ust. 2 pkt 10, 10a, 12, 13,14) dla:

• inwalidów wojennych i wojskowych
• osób represjonowanych
• kombatantów
• działaczy opozycji antykomunistycznej i osoby represjonowane z powodów politycznych,
• cywilnych niewidomych ofiar działań wojennych
• uprawnionego żołnierza lub pracownika, w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa
• weterana poszkodowanego, w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa
• dla świadczeniobiorców do 18 roku życia, u których stwierdzono ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, posiadających zaświadczenie wydane przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej lub lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, posiadającego specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: położnictwa i ginekologii, perinatologii, neonatologii lub pediatrii
• dla świadczeniobiorców posiadających orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności
• dla pacjentów posiadających orzeczenie o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami:     konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji
• dla osób deportowanych do pracy przymusowej.

Dyrekcja IFPS