W ciągu ostatnich dwóch lat poszerzono zakres terapii pacjentów z szumem usznym. Wprowadzono i rozwinięto tzw. terapię dźwiękową jako uzupełnienie innych metod terapii szumów, a szczególnie metody TRT.
Terapia dźwiękowa ma na celu wspomaganie procesu leczenia szumów i nadwrażliwości słuchowej. Pacjent może uczestniczyć w zajęciach grupowych lub/i indywidualnych. Terapia zakłada aktywny udział pacjenta, który angażuje się zarówno we współpracę z terapeutą, jaki i z innymi pacjentami w grupie. Terapia ta prowadzona jest przez psychologów indywidualnie lub w ramach turnusów rehabilitacyjnych. Podczas ich trwania pacjenci uczą się radzenia sobie z szumami usznymi poprzez zdystansowanie się do własnego szumu, pozbycie się negatywnych emocji, jakie towarzyszą szumom usznym oraz odpowiednie ukierunkowanie uwagi słuchowej (koncentracja uwagi na bodźcach zewnętrznych).

W związku z tym terapia dźwiękowa obejmuje 3 ważne aspekty:

• Dokładne przepracowanie tematu własnych szumów, aby przestały być dla pacjenta czymś nowym, nieznanym i zagrażającym. W tym celu organizowane są spotkania grupowe lub indywidualne w ramach terapii oddziaływań psychologicznych oraz wykłady tematyczne dotyczące radzenia sobie ze stresem i negatywnymi emocjami. Na tym etapie terapii, pacjent uświadamia sobie, w jaki sposób szumy wpływają na jego funkcjonowanie oraz w jaki sposób może wpływać na odbiór szumów poprzez oddziaływanie na własne ciało i psychikę.
• Relaksacja – rozładowanie negatywnych emocji, rozluźnienie mięśniowe, pozbycie się napięcia. Stosujemy tutaj przede wszystkim terapię odprężającą (ćwiczenia oddechowe, wizualizacja przy muzyce relaksacyjnej) oraz rozluźniające ćwiczenia ruchowe – elementy TAI-CHI i medytacji.
• Neutralizowanie własnego szumu poprzez: zmniejszenie kontrastu pomiędzy szumem a otoczeniem oraz odwrócenie uwagi od szumu. W tym celu stosujemy terapię dźwiękową, która obejmuje: dobór odpowiedniego tła dźwiękowego, ćwiczenia na koncentrację uwagi na dźwiękach zewnętrznych oraz elementy muzykoterapii.