Warsztaty z tego cyklu odbywają się raz w roku i są poświęcone badaniom naukowym dotyczącym możliwości zachowania struktur ucha wewnętrznego po wprowadzeniu elektrody implantu ślimakowego. 13. warsztatom, które odbyły się w dniach 2–5 października 2014 r., przewodniczył prof. Shin-ichi Usami z Shinshu University School of Medicine w Japonii.
W ciągu ostatnich lat naukowcy zgromadzili dowody na to, że wszczepienie implantu ślimakowego zapewnia lepsze korzyści słuchowe wówczas, gdy struktury ucha wewnętrznego zostają zachowane, niezależnie od rodzaju i stopnia niedosłuchu. Zachowanie tych struktur powinno być obecnie celem u każdego pacjenta. Z badań zaprezentowanych przez dr. George’a Wanna z Uniwersytetu Vanderbilta w USA wynika, że większe prawdopodobieństwo uzyskania korzyści słuchowych z implantu mają pacjenci, u których zastosuje się elektrody dłuższe, z rzadko rozłożonymi kontaktami, wprowadzone do ślimaka przez okienko okrągłe. Wyniki te potwierdzają, że zaproponowana przez prof. Skarżyńskiego ponad 15 lat temu koncepcja dotycząca zachowania resztek słuchowych jest słuszna.
Uczestnicy spotkania w Tokio byli jednak zgodni, że zachowanie struktur ucha wewnętrznego po wszczepieniu implantu ślimakowego nadal jest wielkim wyzwaniem zarówno dla producentów implantów, jak i dla otochirurgów. Istnieje bowiem wiele czynników mogących mieć wpływ na zakres zachowania słuchu, takich jak m.in.: typ elektrody, głębokość jej wprowadzenia do ślimaka, zastosowana procedura chirurgiczna, jak również indywidualne cechy każdego pacjenta, np. wiek, stopień i czas trwania niedosłuchu, jego progresja i etiologia.
W warsztatach w Tokio uczestniczyli również przedstawiciele Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu (IFPS). Biorą oni w nich udział od samego początku. Instytut jest bowiem wiodącym światowym ośrodkiem w dziedzinie stymulacji elektryczno-akustycznej, prowadzącym jeden z największych programów leczenia częściowej głuchoty. Jego początek stanowiła pierwsza w świecie operacja wszczepienia implantu ślimakowego pacjentce z częściową głuchotą, przeprowadzona przez prof. Henryka Skarżyńskiego w 2002 r. Warto wspomnieć, że w Japonii, która była gospodarzem tegorocznych warsztatów, dopiero w 2013 r. uznano stosowanie stymulacji elektryczno- akustycznej u dzieci i u dorosłych za procedurę kliniczną, której koszty pokrywane są w ramach ubezpieczenia zdrowotnego.
Profesor Henryk Skarżyński zaprezentował wyniki największego pediatrycznego programu implantów ślimakowych realizowanego w Instytucie, zwracając uwagę na stopień zachowania słuchu, ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów z prawidłowym lub niewielkim ubytkiem słuchu w zakresie niskich częstotliwości. Wyniki zachowania słuchu przedstawiono retrospektywnie, wykorzystując Nową Klasyfikację Zachowania Słuchu po Wszczepieniu Implantu Ślimakowego, opracowaną przez grupę roboczą HEARRING, w której są przedstawiciele wiodących światowych ośrodków otochirurgicznych.
Do klasyfikacji tej odwoływało się również wielu autorów z innych ośrodków, potwierdzając, że jest to narzędzie pozwalające na ujednolicenie metodologii, a tym samym umożliwiające porównywanie wyników. Doktor hab. Artur Lorens z IFPS omówił rozszerzone kryteria kwalifikacji do stymulacji elektryczno-akustycznej. Ponadto przedstawiliśmy wyniki badań przesiewowych, przeprowadzonych pod kątem występowania wysokoczęstotliwościowych ubytków słuchu u dzieci w wieku szkolnym w Polsce.
Ciekawa tematyka warsztatów oraz wysoki poziom prezentowanych prac zdecydowały o sukcesie tego spotkania. Kolejny zjazd z tego cyklu odbędzie się w Nashville (USA).
Dowiedz się więcej: